Ma 25 lat, dwa licencjaty z historii i nauk politycznych paryskiej Sorbony i mnóstwo podróży po całym świecie za sobą. Marynia Pawlak, rodzinnie związana z Kaliszem, właśnie wróciła z 11-miesięcznej wyprawy po Ameryce Łacińskiej, a przemieszczała się po niej głównie rowerem lub motorem.

„Aktualnie studiuję kulturoznawstwo Ameryki Łacińskiej w Centrum Studiów Latynoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego. Do ukończenia studiów został mi rok, postanowiłam więc wyruszyć w teren i skonfrontować nabytą książkową wiedzę z życiem codziennym Latynosów" – powiedziała w rozmowie z Radiem Centrum Marynia Pawlak:

„Zaczęłam od Kuby, gdzie odwiedziła mnie moja siostra i mama. Po 3 tygodniach wybrałam się sama do Meksyku. Tam kupiłam rower i przemierzyłam Belize, Gwatemalę, Salwador, Honduras, Nikaraguę, Kostarykę, Panamę. Rower wymieniłam na rejs statkiem do Kolumbii. Od Kolumbii w dół, zahaczając o Wenezuelę, przemieszczałam się częściowo autobusami a częściowo stopem. Jak dotarłam do Boliwii, to kupiłam motor i podróżowałam nim do samego do Chile, poprzez Urugwaj, Paragwaj, Brazylię, Argentynę. W sumie więc przemierzyłam 19 krajów. Zależało mi na tym, by być jak najbliżej lokalnej ludności. Poznawałam ich poglądy, problemy, radości. Przeprowadzałam wywiady, robiłam zdjęcia. Chciałam udokumentować ich codzienne życie i moje spostrzeżenia."

Celem podróży Maryni było zbadanie tożsamości latynoskiej. Jak sami Latynosi siebie postrzegają, definiują, co ich łączy a co dzieli.

„Latynosi to naprawdę emocjonalni, gorący ludzie. Wg mnie wszystko bardziej przeżywają, stąd też ich liczne miłostki czy wybuchy zazdrości. Często turystki zakochują się w jakimś Latynosie i czują się bardzo wyróżnione, gdy on nazwał ją „princessa", czyli księżniczka. A on mówi tak i do drugiej i trzeciej kobiety, bo one też są dla niego księżniczkami. I to jest taka właściwość Latynosów, nie ma w tym nic złego. Jeśli chodzi o problemy życiowe, to Latynosi o wiele spokojniej do nich podchodzą. Ludzie sobie tam naprawdę pomagają, współpracują ze sobą. Żyją bardziej na luzie niż my".

Samotne podróżowanie rowerem i motorem przez prawie rok to duże wyzwanie. „Podczas wyprawy miałam wiele przygód, czasem śmiesznych a czasem niebezpiecznych" – przyznają Marynia:

„Trzeba było mieć naprawdę głowę na karku. Takich przygód miałam naprawdę setki: od nieproszonego nocnego gościa w pokoju, przez kradzież części rowerowych, strzelaninę w barze, karalucha w uchu..."

Był to drugi pobyt Maryni w Ameryce Łacińskiej. Dwa lata temu przez 4 miesiące pracowała z dziećmi jako nauczycielka-wolontariuszka w Boliwii.

Więcej o podróży-projekcie Maryni ----> TUTAJ.