37 lat temu w Polsce trwały przygotowania do ostatniego pochodu pierwszomajowego. Trenowano marsze, śpiewy, występy przed trybuną, każda szkoła, firma chciała wypaść jak najlepiej. W Święto Pracy wszyscy wychodzili na ulice. Jedni maszerowali w pochodzie, inni wychodzili ich oglądać.

Przygotowania do pierwszomajowego święta rozpoczynały się w połowie kwietnia. W Pleszewie w białym domku - jak potocznie nazywano siedzibę Komitetu Miejsko - Gminnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej przy Ogrodowej szczegółowo planowano pierwszomajowe świętowanie. Miało być barwnie, kolorowo i perfekcyjnie. O co dbały organizacje partyjne. Ćwiczono marsze, pokazy gimnastyczne, śpiewy, okrzyki, wykonywano dekoracje, transparenty o przyjaźni polsko -radzieckiej i przewodniej sile partii. Każdy szef firmy chciał zaskoczyć czymś kolegów i władze. Udział w pochodzie był obowiązkowy/nieobowiązkowy, za unikanie defilowania w latach 80. groziły restrykcje.

1 maja rano w Pleszewie wszyscy zmierzali na stadion, gdzie formował się pochód. Ruszył on ulicami miasta ku Rynkowi, gdzie stała trybuna z ówczesnymi VIP-ami. To przed nimi, defilowano pieszo, na rowerach, także tym 30 - osobowym skonstruowanym w technikum na Zielonej, na koniach, motocyklach, wznoszono okrzyki, machano chorągiewkami i sztucznymi kwiatami. Po zakończeniu pochodu naród się bawił, także w 1986 roku po wybuchu elektrowni w Czarnobylu. Były pikniki z kiełbasą, której na co dzień w sklepach brakowało. Wieczorem szybko zdejmowano biało czerwone flagi, żeby ich nie było 3 maja w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja.