Podobno, umierając, nigdy nie odchodzimy bez pamięci... U początku listopada, kiedy nasze myśli koncentrują się na bliskich nam osobach, powraca pytanie o sens przekazywania życia, które to życie może jeszcze uratować...

"Transplantologia jest dość osobliwą dziedziną, z tego względu, ze życie i śmierć splatają się w tej gałęzi medycyny w taki bardzo szczególny i nierozerwalny sposób, dlatego że śmierć jednej osoby oznacza szansę na życie dla innej. Dzieje się to w sposób niezwykle dramatyczny, dlatego że zwykle potencjalny dawca narządów do przeszczepienia umiera w sposób gwałtowny, nie dając żadnej szansy na przygotowanie się dla najbliższych. Właśnie dlatego rozmowy z rodzinami tragicznie zmarłego są niezwykle trudne i obłożone bardzo dużym ładunkiem emocjonalnym" - powiedział radiuCENTRUM dr n. med. Waldemar Iwańczuk, koordynator transplantologii w kaliskim szpitalu, który dziedziną tą zajmuje się od 20 lat.

na fot.: dr n. med. Waldemar Iwańczuk / koordynator transplantologii w kaliskim szpitalu

A jak przekazywanie organów do przeszczepu wygląda od strony prawnej?

"Sytuacja jest bardzo prosta, dlatego że w Polsce obowiązuje system oparty na tzw. zgodzie domniemanej, oznacza to, że brak sprzeciwu za życia jest równoważny ze zgodną na pobranie organów po śmierci. Tak to wygląda z czysto formalnego punktu widzenia. Natomiast w rzeczywistości sytuacja jest o wiele bardziej skomplikowana, dlatego że przyjęło się, że dość duże znaczenie ma aprobata rodziny. Mimo iż nie było sprzeciwu zmarłego, dążymy do tego, by rodzina również zaaprobowała jego decyzję" - wyjaśnia dr Iwańczuk.

Obecnie w Polsce jest ok. 30 000 osób, które żyją dzięki temu, że ktoś za życia podjął decyzję o przekazaniu swoich narządów dla ratowania drugiego człowieka.