W kościele katolickim rozpoczął się Adwent - czas radosnego oczekiwania na narodziny Bożego Syna.

Wierni wyglądają też podwójnego i ostatecznego przyjścia Jezusa Chrystusa (paruzja). Czterotygodniowy czas Adwentu nie jest okresem pokuty, obfituje w zwyczaje i symbole. Dla starożytnych rzymian słowo adwent oznaczało oficjalny przyjazd cezara.

Najbardziej charakterystycznym zwyczajem adwentowym, zwłaszcza w Polsce, są Roraty. To msza sprawowana ku czci Najświętszej Maryi Panny, zwykle bardzo wcześnie rano. Wierni, często w ciemności i jedynie z blaskiem trzymanych w ręku świec, wraz z brzemienną matką Jezusa czekają na narodziny Zbawiciela.

Nazwa "roraty" pochodzi od pierwszego słowa łacińskiej pieśni na wejście śpiewanej w okresie Adwentu – "Rorate coeli, desuper" ("Niebiosa, spuśćcie rosę").

W liturgii adwentowej szaty liturgiczne są fioletowe - to zmieszanie błękitu i czerwieni (symbol duchowości i tego co cielesne); fiolet oznacza walkę ducha z ciałem.

Adwent dzieli się na dwa podokresy - pierwszy obejmuje czas od pierwszej niedzieli Adwentu do 16 grudnia, kiedy czytane są teksty biblijne zapowiadające powtórne przyjście Zbawiciela na końcu świata i przygotowujące do spotkania z Chrystusem Sędzią. Drugi (17 - 24 grudnia) to bezpośrednie przygotowanie do świąt Bożego Narodzenia.